Περίληψη προηγουμένου: Η διοίκηση και το προσωπικό του παρόντος blog αποφάσισαν για τις θερινές τους διακοπές να μεταβούν οδικώς (και ωδικώς, γιατί ακούγαμε και ποιοτικούς γιουγκοσλάβικους σταθμούς στο ράδιο) στην εξωτική Πολωνία, όπου και τελέστησαν οι γάμοι των φίλων Πέτρου και Κάσιας. Οι ήρωές μας περάσαν ήδη από Σερβία, Ουγγαρία και έφτασαν στην ορεινή Πολωνία, στο Zakopane.
Διαβάστε το συγκλονιστικό Part I εδώ! Μετά τη μεγάλη βόλτα στο Zakopane, φύγαμε προς την Κρακοβία στις 6 το απόγευμα και φτάσαμε απροβλημάτιστα μπροστά στην πόρτα του Ibis Krakow Centrum χάρη στο GPS! Το ξενοδοχείο αυτό το είχαμε κλείσει τυχαία σε ένα τυχαίο Σαββατοκύριακο του Ιουνίου, κατά το οποίο ο όμιλος Ibis έδινε κοψοχρονιά τα 2κλινα! 20 ευρώ τη νύχτα το δίκλινο, τζάαααμπαααα! 4 νύχτες κάτσαμε, φτήνια.
Ελαφρώς λιτότερο από τα άλλα Ibis, αλλά καθαρό και όλα τα γνωστά των Ibis. Μόνο που χρέωναν το πρωινό 8 ευρώ, ίσα ρε φίλε! Οπότε πηγαίναμε στο διπλανό supermarket για γάλα και στο τοπικό αρτοποιείο για τα λοιπά. Οι εικονιζόμενοι καφέδες ήταν στην προνομιακή τιμή του 1,5 ευρώ, οπότε χαλάλι. Το ίδιο βράδυ βγήκαμε στην Κρακοβία μια βόλτα και χαζέψαμε μια φωτογραφική έκθεση στο περικεντρικό πάρκο Πλάντυ που αναφερόταν στο έργο του πάπα Ιωάννη Παύλου Β΄...
Η επόμενη ημέρα ήταν αφιερωμένη στον τουρισμό της Κρακοβίας, κυρίως στο κάστρο Wawel της Κρακοβίας, κατοικία των βασιλέων της Πολωνίας μέχρι τη μεταφορά της διοίκησης στην Βαρσοβία.
...ακόμα ένα άγαλμα από τα 8098340 του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β'...
Τραγικός κολαούζος για μπυραρία του κέντρου της Κρακοβίας.
...εχμ, ναι, η ελληνική νότα στο κέντρο της Κρακοβίας. How classy...
Φωτογραφίες από το κέντρο του ιστορικού κέντρου της Κρακοβίας, την Κεντρική Πλατεία (Rynek Glowny), η οποία είναι τεράστια! Στο κέντρο της βρίσκεται το κτίριο του υφασματεμπορίου (Sukiennice), το οποίο πλέον είναι αγορά για τουριστικά και είδη από κεχριμπάρι. Πέριξ της πλατείας είναι όλα τα εστιατόρια και οι καφετέριες και εντός της πλατείας είναι οι τουρίστες απ'όλα τα μέρη του κόσμου!
Το τραμ, μια ακόμα νότα που μυρίζει κεντρική Ευρώπη. Να πω την αλήθεια, ως μη κάτοικος Αθηνών ή κάποιας άλλης πόλης που να έχει τραμ, τα τραμ με τρομάζουν όταν οδηγώ!
Αρτοπωλείο - εγγύηση για καλό και φτηνό κολατσιό οπουδήποτε στην πρώην σοσιαλιστική Ευρώπη!
Την επόμενη ημέρα πήγαμε βόλτα στο Oswiecim, το οποίο είναι περισσότερο γνωστό με το γερμανικό του όνομα, Auschwitz...
Καταρχήν, είχε ήλιο! Ό,τι ντοκυμαντέρ ή ταινία έχω δει για το Άουσβιτς δείχνει το στρατόπεδο συγκέντρωσης πάντα με συννεφιά ή βροχή! Ε, όχι λοιπόν! Στο Άουσβιτς έχει και ήλιο! Δευτερευόντως, η είσοδος στο στρατόπεδο είναι μεν δωρεάν αλλά πληρώνεις υποχρεωτικά ξεναγό (ε;) - επίσης το κατούρημα κάνει 20 λεπτά του ευρώ.
Τα κτίρια στο Στρατόπεδο 1 - κάθε ένα ήταν ίδιο εξωτερικά με τα άλλα, αλλά κάθε ένα χρησιμοποιούνταν για διαφορετική χρήση: διοίκηση, κοιτώνες αξιωματικών, κοιτώνες κρατουμένων, κρεματόρια κτλ κτλ.
Αυτή τη φωτογραφία παίζει να την έχω βγάλει εγώ και άλλοι 5 εκατομμύρια φωτογράφοι τα τελευταία 60 χρόνια...
Ακολούθησε επίσκεψη στο αλατωρυχείο της Wieliczka έξω από την Κρακοβία. Είναι ένα σύμπλεγμα στοών γύρω στα 300 μέτρα κάτω από το έδαφος, το οποίο λειτουργεί ως αλατορυχείο από πάντα. Οι αλατωρύχοι κατά το παρελθόν έφτιαξαν ολόκληρη πολιτεία, όλη σκαλισμένη στο αλάτι.
49 ζλότυ το φοιτητικό εισιτήριο για 2 ώρες ξενάγηση. Οχι ότι ήταν ακριβά, αλλά το μουσείο εστίαζε περισσότερο στο "δες τι ωραία πράγματα έχει εδώ" παρά στο "κοίτα πώς ζούσαν εδώ". Η θερμοκρασία εκεί κάτω είναι σταθερή στους 14C και θεωρείται ιαματική λόγω του ιωδίου. Κανονίζονται και διανυκτερεύσεις στο υπόγειο ξενοδοχείο κατόπιν συννενοήσεως.
Η εντυπωσιακότερη αίθουσα ήταν ο υπόγειος καθεδρικός, όλος σκαλισμένος στο αλάτι! Κατόπιν συννενοήσεως γίνονται και υπόγειοι γάμοι!
Ε, ναι, και ένα υπόγειο αλατένιο άγαλμα του Πάπα...
Η τουριστική εκμετάλευση συνεχίζεται με το υπόγειο εστιατόριο πολυτελείας, το οποίο κλείνεται και αυτό κατόπιν συννενοήσεως...
Το παραποτάμιο πάρκο του Βίστουλα.
Τρίτη μέρα στην Κρακοβία, επισκεφτήκαμε τη νότια πλευρά της, την πρώην εβραϊκή (και νυν πολύ trendy) συνοικία του Kazimierz. Feel εργατικής γειτονιάς, αλλά πολλές καφετέριες, νυχτερινά μαγαζιά και καταστήματα με ιδιαίτερα αντικείμενα.
Τυπική αίθουσα σχολείου της επαρχίας των αρχών του προηγούμενου αιώνα στο εθνολογικό μουσειο.
Εξαίρετα δείγματα της σοσιαλιστικής κληρονομιάς - 127 της Fiat Polski!
Η πραμάτεια πλανόδιου παλαιοπώλη στο Kazimierz! Πήρα μία σφραγίδα των SS, ένα επιτοίχιο ενθύμιο της απόβασης στα Βαλκάνια και μία πόρπη ζώνης. Το όνειρο του συλλέκτη αντικειμένων του Β'ΠΠ!
Επί σοσιαλισμού, η κυβέρνηση επιδοτούσε τα φτηνά μαγειρεία Bar Mlezny. Σήμερα, υπάρχουν αρκετά και προσφέρουν ένα πιάτο απλό φαϊ σε αστείες τιμές. Δοκιμάσαμε στο Zakopane αλλά στην Κρακοβία κυκλοφορούσαμε πιο αργά και τα βρίσκαμε κλειστά.
Μπαλκόνια με λουλούδια "όπως παλιά".
Αρκετά υπερήφανοι ως λαός οι Πολωνοί, όλα τα δημόσια κτίρια, συμπεριλαμβανομένων των σχολείων, φέρουν το θυρεό της Πολωνίας.
Η αφορμή για όλο το ταξίδι ήταν ο γάμος του Πέτρου και της Κάσιας. Πολλοί από τους καλεσμένους ήμασταν από διάφορα μέρη της Ευρώπης και βρεθήκαμε το βράδυ πριν από το γάμο σε κοσμική ταβέρνα για να δοκιμάσουμε τοπικά εδέσματα της Πολωνίας! Τα γεύματα στην Πολωνία ξεκινάνε κατά κανόνα με σούπα. Η εικονιζόμενη είναι το ζούρεκ (zurek), σούπα από ξινισμένο νερό με σίκαλη, λουκάνικα και μανιτάρια. Σερβίρεται παραδοσιακά μέσα σε ψωμί!
Άλλα παραδοσιακά και ωραία είναι τα pierogi, ραβιόλια γεμιστά με διάφορα, και άλλα πιάτα με βάση το κρέας και τις πατάτες. Γενικά, λόγω κλίματος τα φαγητά τους είναι κάπως "βαριά" και με αρκετή έμφαση στα παστά και στα τουρσιά.
Κρακοβία - μία πόλη που δεν κοιμάται ποτέ! Στην κεντρική πλατεία τουλάχιστον!
Ημέρα του γάμου. Φύγαμε πρωί-πρωί από το ξενοδοχείο με προορισμό το Κρόσνο (Krosno), μία ωραία γραφική κωμώπολη 170 km ανατολικά της Κρακοβίας και 50 km δυτικά της Ουκρανίας - god bless the GPS! Πριν από αυτό πήγαμε μια βόλτα στο κέντρο της Κρακοβίας για να πάρω σουβενίρ. (Εεεεεελα ρε που θα με γράψουν πρωινιάτικα!)
Φτάσαμε στην εκκλησία γύρω στα 4 λεπτά πριν αρχίσει το μυστήριο. Σε σύγκριση με τα ελληνικά δεδομένα, ο κόσμος ήταν απροσδόκητα ήσυχος και κατανυκτικός. Επίσης, ήξερε όλα τα λόγια των ύμνων...
...να όμως πώς ήξερε όλα τα λόγια των ύμνων! Η εκκλησία διέθετε autocue! Τρελή πατέντα! Να την εισάγουμε και στα μέρη μας!
Ο γάμος ήταν στις 3 το μεσημέρι και η τελετή διήρκεσε περίπου 1 ώρα. Μετά, μεταφερθήκαμε στο ξενοδοχείο - κέντρο διασκεδάσεως όπου και διαμέναμε όλοι οι εκτός Krosno (πρακτικό!). Κατά τα λεγόμενα του κόσμου, το γλέντι θα διαρκούσε 12 ώρες και θα είχαμε 4 κυρίως γεύματα. "Υπερβολές", σκέφτηκα...
Χαιρετούρα του ζεύγους αμά τη αφίξει, όπως τη συνηθίζουμε και στην Ελλάδα, και παράδοση των δώρων, καθώς και μια μικρή πρόποση. Το ενδιαφέρον, προφανώς, για εμάς τους μη Πολωνούς ήταν το να δούμε και τα ήθη και τα έθιμα του τόπου. Ένας γάμος όπως δεν είχαμε συνηθίσει και που ρωτούσαμε συνέχεια το τι γίνεται με ενδιαφέρον.
Οι καλεσμένοι σχετικά περιορισμένοι, γύρω στους 100. Η αίθουσα ήταν χωρισμένη στα 2, στην αίθουσα του φαγητού και στη σάλα του χορού. Πρώτο πιάτο, σούπα!
Ακολούθησε πρόποση του πατέρα του γαμπρού στα ελληνικά, μεταφρασμένη στη συνέχεια από τον έτερο υιό στα αγγλικά και περαιτέρω στα πολωνικά από την αδερφή της νύφης. Σαν συνέδριο του ΟΗΕ ήταν!
Χορός του γαμπρού με τη μητέρα του.
(Τελικά, αυτά τα παιδάκια που παίζουν κυνηγητό στα γλέντια δε λείπουν από πουθενά!)
Η ορχήστρα - είχαν μια παρακμιακή, βαλκάνια αύρα, είναι αλήθεια... Το ενδιαφέρον ήταν ότι δεν έπαιζαν συνέχεια μουσική. Έπαιζαν 2-3 τραγούδια, ο κόσμος σταματούσε το χορό, πήγαινε να φάει, έτρωγε και η ορχήστρα και μετά συνέχιζε. Τελικά το γλέντι όντως κράτησε 12 ώρες και όντως φάγαμε 4 κυρίως γεύματα! Και με πολλά "να ζντράβια" με πολωνική βότκα ενδιάμεσα! Είναι αλήθεια ότι η βότκα κατεβαίνει πολύ πιο ήπια μαζί με το φαγητό!
Η ελληνική μουσική ήταν ηχογραφημένη βέβαια - είχαμε διεθνή γάμο άλλωστε! Ανταλλαγή εθίμων, τι καλά! Κάθε ελληνικός χορός ένοιωθα ότι είναι διαφήμιση του ελληνικού τουρισμού στην Πολωνία!
Πολωνική μουσική και οι αντίστοιχοι χοροί.
Ο γαμπρός με την κόρη του, η οποία δεν καταλάβαινε πολλά-πολλά.
Μορφή της βραδιάς ο φωτογράφος-βιντεοσκόπος! Μαύρο κολλητό μπλουζάκι, χρυσή αλυσιδίτσα από πάνω και μουστάκι α-λα-Λεχ-Βαλέσα...
Και άλλοι ελληνικοί χοροί - διαφήμιση της Ελλάδας στο εξωτερικό, χαχα!
Εντυπωσιακό ήταν ότι ο κόσμος ήταν τελείως απροσποίητος και διασκέδαζε με την καρδιά του χωρίς να νοιάζεται για την εικόνα του. Θείοι-θείες και μικρά παιδιά χορέψαν τα "παπάκια" συνοδεία της ορχήστρας και μετά κάναμε όλοι ένα μεγάλο τρενάκι με μηχανοδηγό το γαμπρό!
Οι θείοι από την Κύπρο ήπιαν λίγο παραπάνω...
Η τούρτα-υπερθέαμα, η οποία έκανε την είσοδό της με την 3μελή ορχήστρα να παίζει το θέμα από το "Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται"...(!)
Μια πρόποση από την ιδιοκτήτρια του κέντρου διασκεδάσεως στα πολωνικά kai sta ellinika grammena me megala grammata sto tefteri tis. Να ζντράβια!
Παραδοσιακά, στην Ελλάδα και λογικά και στην Πολωνία, οι γάμοι ήταν εξαίρετη αφορμή για να γνωριστούν μεταξύ τους οι καλεσμένοι, να περάσουν καλά και να δημιουργηθούν ενδεχομένως και νέα ζευγάρια. Ενδεχομένως γι'αυτό στο γάμο είχαμε και αρκετά παιχνίδια, τα οποία η νύφη είχε την ευγενή καλοσύνη να μας εξηγήσει η νύφη στους υπόλοιπους ευρωπαίους. Στο πάνω παιχνίδι, ο γαμπρός προσπαθεί να σπάσει τον κλοιό των φιλενάδων της νύφης για να κλέψει το πέπλο της νύφης. Την προσπάθεια την κάνει πιο δύσκολη ο κουμπάρος που χτυπάει με μια σπάτουλα το γαμπρό στο κεφάλι.
Εδώ είναι το κλασικό event που η νύφη πετάει την ανθοδέσμη της στο πλήθος των ανύπαντρων φιλενάδων της. Μόνο που στην Πολωνία η νύφη είναι καθιστή και πετάει το πέπλο της.
Το επόμενο πρωί, μετά το 12ωρο γλέντι, φαϊ!
Τη επόμενη μέρα ξεκινήσαμε την κάθοδό μας για τη μαγευτική μας χώρα μέσα από Σλοβακία-Ουγγαρία-Γιουγκοσλαβία και μία διανυκτέρευση στη Subotica, στα Σερβο-ουγγρικά σύνορα. Η Σλοβακία έχει πολύ λίγους αυτοκινητόδρομους στα ανατολικά, αλλά η κίνηση στις επαρχιακές οδούς είναι ιδιαίτερα ευχάριστη εάν δε βιάζεσαι.
Ακολουθώντας την Τσεχοσλοβάκικη παράδοση στα κινούμενα σχέδια, οι πινακίδες του ΚΟΚ είναι ιδιαίτερα χαριτωμένες!
Πρώην σοσιαλιστικά τοπία στη Σλοβακία.
Περάσαμε τα Ουγγρο-σερβικά σύνορα με συνοπτικές διαδικασίες καθώς οι τελωνιακοί λέγαν μεταξύ τους "Α, Γκρτσκι!" και μας αφήναν να περάσουμε χωρίς έλεγχο! Το ξενοδοχείο Gloria στη Σουμπότιτσα (Subotica) - εξαίρετες υπηρεσίες για τα λεφτά του και αρκετά φτηνότερο από αντίστοιχα ξενοδοχεία της Ουγγαρίας που απείχε μόλις 20 χιλιόμετρα!
Άπό τη Subotica δεν είχαμε ιδιαίτερες απαιτήσεις - ήταν άλλωστε μόνο μια διανυκτέρευση στα μέσα της διαδρομής. Αφενός μεν όμως πέσαμε πάλι σε πανηγύρι - η γιορτή της πόλης, αργία για το δημόσιο και τα σχολεία! - αφετέρου δε η πόλη είχε έναν ιδιαίτερα οικείο αέρα! Ο κόσμος ήταν έξω για μπύρα στο ζεστό Αυγουστιάτικο καιρό, οι ψησταριές έψηναν, τα 16χρονα σε μεγάλες παρέες έκαναν βόλτα στους πεζόδρομους και ένας τοπικός ποπ καλλιτέχνης έδινε συναυλία.
Πωλητής ποπ-κορν. Τρομακτικό...!
Αυγουστιάτικο βράδυ, γονείς στην καφετέρια και τα παιδιά στην παιδική χαρά. Τι οικείο!
Καφές στην πλατεία - ο κόσμος να πίνει φραπέ, κοπέλες με τσιγάρο και μαύρα γυαλιά στο κεφάλι, καναπέδες "Mexil-Σαρηκεχαγιάς". Ο σερβιτόρος συμπαθέστατος, συννενοηθήκαμε σε τέλεια αγγλικά, υποστηρικτής του Ολυμπιακού ως οπαδός του Ερυθρού Αστέρα! Μετά τον καφέ πήγαμε στο σουπερ-μάρκετ για τοπικά προϊόντα για να ξεκινήσουμε σιγά-σιγά τα τελευταία 800 km μέχρι τη Θεσσαλονίκη.
Για τα πρώτα αρκετά χιλιόμετρα δεν πήραμε τον αυτοκινητόδρομο, αλλά κινηθήκαμε παράλληλα σε αυτόν από την επαρχιακή οδό. Απογευματάκι, ηρεμία - ενα φραπέ δεν είχα μόνο δίπλα στο τιμόνι!
Η γέφυρα του Δούναβη πριν το Novi Sad.
Βράδιασε και ήμασταν ακόμη στη Σερβία! Ξεκινήσαμε αρκετά αργά βέβαια. Το καλό ήταν ότι φτάσαμε στα Σερβο-σκοπιανά σύνορα τα μεσάνυχτα και οι τελωνειακοί βαριόντουσαν να ασχοληθούν καν μαζί μας.
Είναι που είναι η διέλευση μέσα από τη FYROM μια όχι και τόσο ευχάριστη εμπειρία, το βράδυ είναι ακόμη πιο βαρετή. Το καλό ήταν ότι δεν υπήρχαν άλλα αυτοκίνητα στο δρόμο - ό,τι μας προσπέρασε είχε ελληνικές πινακίδες! Μετα τα μεσάνυχτα είχαν κλείσει και οι τουαλέτες στα σύνορα και βολευτήκαμε με μια στάση σε ένα παρακμιακό βενζινάδικο-μοτέλ. Μέχρι τα ελληνικά σύνορα ακούγαμε την εκπομπή "σκοποί του τόπου μας" με δημοτικά σκοπιανά τραγούδια! Καμιά 20αριά χλμ από τα σύνορα έπιασα Zoo Radio Thessaloniki! Yeah!
Παρακμή, απλά. Πινακίδες με εμβλήματα των Ολυμπιακών και ο τελωνειακός μας υποδέχτηκε με ένα παγωτό Status στο χέρι.
Αυτό ήταν!
Γενικά πάντως, ένα ταξίδι προς τα πάνω δεν έχει κάποια δυσκολία μεγαλύτερη από, πχ. ένα ταξίδι προς την Πελοπόννησο. Οποιος το σκέφτεται δεν έχει λόγο να το αναβάλλει! Προορισμοί όπως η Βουδαπέστη, η Πράγα και η Βιέννη είναι απίστευτα κοντά - και η Σερβία είναι υπέροχη και πάμφθηνη!
Και τώρα μερικές φωτογραφίες από τοπικά προϊόντα:
Πατατάκια με γεύση σουβλάκι στη Σλοβακία.
Coca-Cola με καφέ στη Σλοβακία.
Ουκρανικός χυμός φράουλα στη Σλοβακία.
Το μεγάλο, απρόσωπο υπερμάρκετ Auchan στην Ουγγαρία.
Γάλα σε οικονομική συσκευασία-σακούλα στην Ουγγαρία - είδαμε αντίστοιχο και στην Πολωνία.
Πατατάκια με γεύση τζατζίκι στη Σερβία.
Μπισκότα της μεγάλης μάρκας Kolo στη Σερβία.
Κατεψυγμένα βατόμουρα για γλυκά στη Σερβία.
Η μεγάλη ταινία "Havoc" στα σέρβικα.
Η γνωστή Grcka Torta - ελληνική τούρτα. Όπως την τρώμε στην Ελλάδα κατά παράδοση δηλαδή!
