Στη Θεσσαλονίκη υπάρχει μόνο ένας προορισμός το καλοκαίρι: Η Χαλκιδική!
Εχω τουλάχιστον 5 Σαββατοκύριακα να κάτσω σπίτι μου και τουλάχιστον ένα μήνα από τότε που πήγα τελευταία φορά να γεμίσω το ψυγείο μου από το Carrefour. Οσο για συμμαζέματα και μαγειρέματα, ούτε λόγος. Είναι καλοκαίρι, ο μόνος προγραμματισμός που υπάρχει είναι το ότι πρέπει ακόμα και τώρα να ξυπνάω στις 7.20 για να πάω στη δουλειά...
Ολη η κίνηση της πόλης έχει μεταφερθεί για τα καλά στην Χαλκιδική. Είμαστε στο σκληρό πυρήνα αυτού που ονομάζουμε "μακρύ ελληνικό καλοκαίρι". Και, για κάποιο λόγο, φαίνεται σαν να εννοείται ότι όλοι είναι στην Χαλκιδική και εγώ να είμαι από τους λίγους μαλάκες που καθόμαστε πίσω στην πόλη... (καταραμένη φάμπρικα!)
Συνήθως, τον Ιούλιο τον περνάω περισσότερο στο πρώτο πόδι και τον Αύγουστο στο δεύτερο. Στο πρώτο πόδι παρατηρείς το πόσο διαφορετικές είναι οι αξίες του καλοκαιριού σε σχέση με τις αξίες όλου του υπόλοιπου χρόνου. Παντού υπάρχουν trendy φατσούλες και funky μπαρ, τα hot-spots της νύχτας στην Καλλιθέα (τα οποία στήνονται εν μία νυκτί και φαίνονται τόσο τραγικά τη μέρα) και αφίσες για τις εμφανίσεις του εκάστοτε ανθυποστάρ για μία νύχτα μόνο στο τοπικό beach bar... Το δεύτερο πόδι είναι ευτυχώς πιο "εσωστρεφές"... κλείνεις τα μάτια, ακούς στο αριστερό αυτί τη θάλασσα και στο δεξί τα τζιτζίκια και αναρρωτιέσαι πώς ήταν η ζωή πριν 10-15 χρόνια που έκανες διακοπές 3 ολόκληρους μήνες...
Καλοκαιρινές, χαλκιδικιώτικες εικόνες λοιπόν...
Ο καύσωνας στην πόλη... 800% υγρασία, 40 βαθμοί στις 8 το βράδυ και η ατμόσφαιρα πηχτή σαν γιαούρτι πάνω από το εμπορικό κέντρο του ΙΚΕΑ.
Ας βάλω και μερικές βλακείες που έβγαλα τις εβδομάδες που πέρασαν...
1 σχόλιο:
Η τελευταία φωτογραφία είναι ΤΟ ξενέρωμα! Καλά και (τις) αντέχεις. Πάντως, εδώ συνεχίζω να κοιμάμαι με πάπλωμα, με τη βροχή να χτυπά στο παράθυρο και να με ξυπνά καθημερινά. Πραγματικά δεν ξέρω πως θα άντεχα το λιοπύρι και την υγρασία... Φέτος το παράκανε, γίνεται της πουτάνας κλιματολογικά.
Χρίστος
Δημοσίευση σχολίου