Στη χώρα του Σκότους

Με σεβαστή καθυστέρηση λόγω φόρτου εργασίας, επανέρχομαι στα ταξιδιωτικά!

Στο προηγούμενο post είχα γράψει για το πώς περάσαμε το Μάιο στο Reading με το φίλο Άρη, αναπολώντας (;) τα φοιτητικά μας χρόνια. Συνεχίσαμε την επόμενη μέρα στη Σκωτία, με κατεύθυνση το Perth, όπου ο Άρης μένει τα τελευταία χρόνια. Οι τελευταίες του ημέρες ως κάτοικος Μεγάλης Βρετανίας. Έχει γυρίσει στην Αθήνα εδώ και 10 ημέρες τώρα, κάνει σχέδια για δουλειά και στρατό και, μετά από 15 χρόνια σπουδές και δουλειά, θα ξαναπάει στο Νησί ως τουρίστας...

Το απαύγασμα της Βρετανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, ένα Vauxhall Vectra, που μας μετέφερε από το Reading στη Σκωτία.

Στο ΣΕΑ στο Lake District, μια φωτογραφία που θα μπορούσε να ήταν πολύ καλή, αλλά με πρόδωσε το καδράρισμα!

Περνάμε τα σύνοραααα!

Το Perth, στο οποίο δεν κάτσαμε και πολύ, οπότε δεν έχω να γράψω και τίποτα. Κλασική βρετανική πόλη μου φάνηκε - κάπως πιο "βαριά" λόγω του ότι είναι στη Σκωτία.

...η εξοχή πάντως πέριξ του Perth είναι υπέροχη!

Αφήσαμε το Vectra και πήραμε το αμάξι του Άρη για βόλτα στο Εδιμβούργο.
Crook of Devon - να ένα ενδιαφέρον τοπονύμιο!

Dollar - μία πόλη για να φτιάξεις καζίνο! Οι παραπάνω από το δρόμο προς το Εδιμβούργο.

Το Dunfermline, εκεί όπου εργαζόταν ο Άρης. Δεν μπορέσαμε να κάτσουμε, λόγω λαϊκού μαραθωνίου. Με εντυπωσίασε όμως το δημαρχείο, γοτθικού στυλ.

Για καφέ στο Εδιμβούργο. Μεγάλη πόλη, καμία σχέση με Dunfermline και Perth. Τίγκα στο νεοκλασικό μνημείο - ενθύμια της ένδοξης βικτωριανής αυτοκρατορίας. Φυσικά, τίγκα και στον αμερικάνο τουρίστα.

Το παρκάρισμα του Αθηναίου ελληνάρα. Σε ανηφορικό δρόμο παρακαλώ.

Royal Mile - ο κεντρικός πεζόδρομος του Εδιμβούργου. Αμερικάνε τουρίστα, έλα να στα πάρουμε. Αγόρασα ένα εξαιρετικό 18ετές malt από εδώ.

Το μνημείο του Scott από μία άλλη οπτική.

Το χωριό Cramond - μία εξαίρετη παραλία!

... πάντα νόμιμοι στο παρκάρισμα!

Η σιδηροδρομική γέφυρα του Forth, έξω από το Εδιμβούργο. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά πράγματα που έχω δει.

Πίσω στο Perth, βόλτα στο κέντρο όσο περιμέναμε τον Τούρκο κεμπαμπτζή να μας φτιάξει σουτζουκάκια και πληγούρι. Το πιο gay άγαλμα του κόσμου, στον πεζόδρομο του Perth...

Το επόμενο πρωί, πήρα την Easyjet και κατέβηκα στο Gatwick και είχα 6 ώρες να σκοτώσω κάνοντας βόλτες στο Λονδίνο. Χάρηκα στην αρχή, γιατί το Λονδίνο μου άρεσε ανέκαθεν όταν ήμουν φοιτητής: το κέντρο του κόσμου, μία διεθνής μεγαλούπολη. Με χάλασε όμως και το Λονδίνο αυτή τη φορά. Κολασμένη ζέστη, κάμερες και αστυνομία παντού, αμερικάνοι και γιαπωνέζοι τουρίστες σε 50μελή γκρούπ. Πέρασα από το Bayswater να φάω κάτι και να αγοράσω σουβενίρ που ποτέ δεν είχα πάρει τόσα χρόνια. Πάντα λάτρευα την ησυχία αυτού του σταθμού, και της γειτονιάς της ίδιας, τις καθημερινές.

Στο DLR, με κατεύθυνση προς το αεροδρόμιο City, το ψωνίστικο μίνι-αεροδρόμιο της οικονομικής καρδιάς του Λονδίνου.

Αυτό είναι το London City Airport! Όχι μεγαλύτερο από σιδηροδρομικό σταθμό! 24 counters για check-in, εκ των οποίων τα 12 είναι business class - φυσικά!

Εικόνες από την αίθουσα αναμονής. Δερμάτινοι καναπέδες, μοκέτα, παντού κοστουμαρισμένοι τύποι που πρέπει να "πεταχτούν" ώς την Φρανκφούρτη για δουλειές. Laptop και blackberry - σε ολόκληρη αίθουσα αναμονής βρήκα μόνο 2 δημόσια τηλέφωνα!

Το κάπως λαϊκότερο αεροδρόμιο της Ζυρίχης, στην επιστροφή. Μετά 10 ώρες, δουλειά στη Σίνδο... yeah...