11.7.10

Σκόρπχιες καλοκαιρινές σκέψεις




Υπέροχο πράγμα το καλοκαίρι στην Ελλάδα! Πραγματικά, όντως έχουμε δύο εποχές: Το καλοκαίρι και όλον τον υπόλοιπο χρόνο. Είναι φυσικά τραγικό να ζεις, όπως μερικοί, όλον το χρόνο περιμένοντας να έρθει το καλοκαίρι, αλλά το καλοκαίρι είναι τόσο διαφορετικό από τον υπόλοιπο χρόνο που ξεχωρίζει.

Όσο ενοχικά ηλίθιος νοιώθω κάθε φορά που παρακολουθώ δελτίο ειδήσεων του Mega ή του Alter, ιδιαίτερα το καλοκαίρι, άλλο τόσο "ανώτερος" νοιώθω όταν διαβάζω free press όπως η Athens Voice ή η Παράλλαξη. Δεν είναι ότι δε μου αρέσει να ενδιαφέρομαι για τα πολιτικά, αλλά η θεατρικού τύπου αγωνία για το αν θα κάνει η Μπακογιάννη νέο κόμμα ή για το αν θα ψηφίσουν όλοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ για το ασφαλιστικό μου φαίνεται too much. Η πραγματική ζωή είναι αλλού... είναι στο να ενδιαφέρεσαι για την τέχνη και στο να εκτιμάς ανέξοδες απολαύσεις όπως μια ποδηλατάδα στο ηλιοβασίλεμα.

Το μεγαλύτερο φετίχ για μένα το καλοκαίρι είναι το mini-super market του χαλκιδικιώτικου θερέτρου που το "κρατάει" όλη η οικογένεια επί 18 ώρες καθημερινώς και για 2 μήνες και που μυρίζει μονίμως δροσιά και αρώματα από τα απορρυπαντικά ρούχων. Ο παράδεισος του υλικού πολιτισμού στην άκρη του πουθενά, εκεί όπου αρκείσαι στο να φας ένα κιλό καρπούζι για μεσημεριανό και άλλο ένα για βραδυνό. Τουλάχιστον 20% ακριβότερο από τον ήδη ακριβό Μασούτη του πλησιέστερου κεφαλοχωρίου, με συνθήκες συντήρησης των αγαθών ίσως και αμφίβολες. Αλλά ποιος νοιάζεται...;


Αλήθεια, έπρεπε να διαφημιστεί τόσο αυτή η "κρίση" για να κατανοήσουμε τις σπατάλες που κάναμε επί τόσα χρόνια; Και γιατί θα έπρεπε να ξενερώσουμε τόσο για το ότι πρέπει να απωλέσουμε συνήθειες που αποκτήσαμε μόλις τελευταία; Και γιατί διαπιστώνουμε με έκπληξη ότι η πραγματική ευτυχία βρίσκεται σε δωρεάν ή τελοσπάντων φτηνά πράγματα; Ελπίζω να μην ξανακούσω για αρκετό καιρό χαζογκόμενα να λέει "ο μπαμπάς μου μού πήρε ένα γκολφάκι".

Εβαλα γραμμή DSL στο εξοχικό και είναι το πρώτο καλοκαίρι εδώ και πολλά χρόνια που έρχομαι εδώ χωρίς να νοιώθω αποκλεισμένος! Είναι ίσως τραγικό για μερικούς το να κάνεις διακοπές έχοντας κάτι που για τους περισσότερους θυμίζει "δουλειά", αλλά για εμάς που η δουλειά είναι πιο χειρωνακτική και το laptop είναι η διασκέδαση, το να χαζεύεις forum στην Επανομή απογευματάκι, στο εξοχικό ανάμεσα στα χωράφια ακούγοντας τα πουλάκια και το θρόισμα των φύλλων, είναι μία ποιοτικότατη αναβάθμιση της έννοιας "ηρεμώ στο εξοχικό διαβάζοντας"!

6.3.10

Ηγγικεν η ώρα...

Είναι λυπηρό, ένας τρόπος ζωής που αντιμετωπίζαμε ανέκαθεν ως μια χαριτωμενιά του έθνους μας να μάς κάνει τώρα περίγελω όλης της υφηλίου. Συμπεριφορές που ανέκαθεν αντιμετωπίζαμε με ένα "ε, τι τα θες" ή με το "εδώ είναι Ελλάδα, δεν γίνεται τίποτα" μάς στοιχίζουν τουλάχιστον ένα -10% στις αποδοχές του κάθε Έλληνα.

Σκεφτόμενος την "κρίση" δεν μπορώ παρά να σκέφτομαι ειδυλλιακές εικόνες 50 χρόνια πριν σε κάποιο χωριό, όταν οι άνθρωποι ήταν πιο ολιγαρκείς και χαρούμενοι. Γίναμε τζάμπα μάγκες τα τελευταία πόσα χρόνια, υλικά αλλά και θεσμικά. Αντιμετωπίσαμε τη δουλειά ως μια χαζή υποχρέωση, πιστέψαμε στην ουτοπία του δημοσίου "να κάθεσαι και να σε πληρώνουν" και θεωρήσαμε τη σύνταξη ως το καθισιό-ανταμοιβή για λίγα χρόνια "σκληρής" δουλειάς.

"Κάθε κρίση είναι και μια ευκαιρία" λένε οι επιχειρηματίες. Θεωρώ ότι θα μπορούσε να είναι μία ευκαιρία να αλλάξουμε νοοτροπία ως έθνος, να μάθουμε να διεκδικούμε την αξία των χρημάτων μας και να τιμωρούμε τους κακούς επαγγελματίες. Δεν είμαστε όλοι ίσα κι όμοια, και κάποια στιγμή αυτοί που είναι μονίμως τα κορόιδα θα επαναστατήσουν και θα αρχίσουν τις κλωτσιές.

6.1.10

Λουτρά στο Σιδηρόκαστρο

Η διοίκηση, το προσωπικό και οι συνεργάτες του παρόντος blog εξέδραμαν το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε και επισκέφτηκαν το Σιδηρόκαστρο, για wellness-τουρισμό!

Εξαίρετα (και σχετικά φτηνά) τα λουτρά του Σιδηροκάστρου, και η περιοχή γύρω, ούσα κοντά στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα, βρίθει από εικόνες "εγκατάλειψης" που τόσο μου αρέσουν!

Δίπλα στο σύγχρονο αυτοκινητόδρομο Θεσσαλονίκης-Προμαχώνα που σκίζει το τοπίο, ένα ημιεγκαταλελειμένο ηρώο (από πότε άραγε;) κοντά στην παλιά σιδηροδρομική γέφυρα του Στρυμόνα.

Υπερυψωμένη σκοπιά ακριβώς στα σύνορα, από τον καιρό που η Βουλγαρία ήταν ουσιαστικός εχθρός της ακεραιότητας της χώρας:


Σταθμός Στρυμόνα - φαίνεται να έχει αρκετή εμπορική κίνηση:


Και γραφικές εικόνες από το Σιδηρόκαστρο - κεφαλοχώρι της περιοχής που στις δόξες του, το '60, είχε και τέσσερεις κινηματόγραφους!