29.4.07

Χύμα φωτογραφίες II

Και, ναι, μάλλον η στήλη "Χύμα φωτογραφίες" θα γίνει μόνιμη!

Να τι έβγαλα κατά το περασμένο 2ήμερο...

"Κοίτα τι έκανες", χτες το πρωί. Ο Δρ. Βαϊτσης Αποστολάτος δίνει συμβουλές.
Ναι κοπέλα μου - μια που θα πας στα μαγαζιά για ψώνια τώρα που ανοίγει ο καιρός δε βρίσκεις και κανέναν γκόμενο;!

Η αίθουσα 2 του Σινέ Βακούρα όπου είδαμε χτες τα Φαντάσματα του Γκόγια. Κορυφαία αίθουσα! Οικογενειακή!

Στο κτίριο του ΔΣΘ, Παύλου Μελά με Τσιμισκή.
Είναι καλό ποσοστό το 80% πιστεύω... έχουμε περιθώρια βελτίωσης!

26.4.07

Χύμα φωτογραφίες

Το καλό με το να έχεις κινητό με φωτογραφική μηχανή είναι ότι βγάζεις φωτογραφίες από ό,τι βλακεία σου προκύψει μπροστά σου...

Με υπερηφάνεια σας παρουσιάζω τα αριστουργήματα που έβγαλα το τελευταίο καιρό!

LIVE UPDATE!!!!
"Έβαλα το δάκτυλο στο βάζο με το μέλι", είπε η 50χρονη Κική. Φωτογραφία με τις ειδικές επιστημόνισσες πανελίστριες.

Τουαλέτα σε γνωστό εστιατόριο της Θεσσαλονίκης. Η καταπακτή ακριβώς πάνω από τη λεκάνη ανοιχτή... προφανώς έκλεισαν κάποιον στην τουαλέτα και κατάφερε να τους ξεφύγει! Αναρρωτιέμαι ποιος να ήταν... μην ήταν ο Michael Schofield;!

... δεν την χάλασε!

"Body Builder για ζευγάρια" λέει - 06.40 το πρωί, πηγαίνοντας για δουλειά, πάνω σε μια κολώνα της ΔΕΗ. Γουστάρεις αντριλίκι αγάπη μου; Γιατί εγώ γουστάρω, αχ...!

Στο εργαστήριο. Δείγμα αλευριού σίκαλης ολικής άλεσης. Ολικής = total, άλεσης = grinding...

Η είσοδος του club Voila στη Θεσσαλονίκη. Πολύ underground club... 3 υπόγεια κάτω από την πλατεία Αριστοτέλους!

Από το παραπάνω club. Τελείως underground...

H τέχνη του Jackson Pollock - τυπωτικό σε εργοστάσιο πλαστικής σακκούλας.

Ρολό πλαστικό σε εργοστάσιο πλαστικής σακκούλας, αμα τη εξόδω του από το extruder.

...να κυρήξεις και την έναρξη των Ολυμπιακών ρε μεγάλε! Κουτί των ΕΛΤΑ στην ΠΠ Γερμανού, 2 το πρωί.

Κάλυμμα υπονόμου στη Βασ. Σοφίας στην Αθήνα. Δηλαδή αν το ανοίξω τι κατεβάζω;;;

Παιχνίδι στο εργαστήριο! Κομμάτι ξηρού πάγου σε ποτήρι με νερό. Ο μάγος Μπαλτάζαρ!

Από το πρόγραμμα του εργατοϋπαλληλικού πρωταθλήματος μπάσκετ Θεσσαλονίκης.
Σημ.: Το αναβληθέντο παιχνίδι είναι με την Μπέτα, όχι με τα Μπετά!

Σε αντικερί της Αλ. Σβώλου. Ενα κάδρο για κάθε ελληνικό σπίτι!
Σημ.: Η κορνίζα έχει και κορώνα!

Το κτήνος που ξεπήδησε από τα έγκατα του νεροχύτη, παραμονές της Καθαράς Δευτέρας.
Μετά το παγίδευσα μέσα στη χύτρα και το έφαγα! Μουαχαχαχαχα!

Αυτοκόλλητο όπισθεν συσκευής coin-op. Μα καλά, είναι όνομα αυτό;! May Gay;! Ο πούστης του Μάη;! Σε τι κόσμο φέρνουμε τα παιδιά μας Νίκο Τσιαμτσίκα;!

Από το σταθμό του ΟΣΕ στη Σίνδο, φυτώριο της εκφράσεως της νεολαίας.
Χ+Ρ+Τ = ΚΚΚΦΓΠ
Λογικά εξηγείται από το το 2ο Κανόνα του Kirchoff...
(Χ+Ρ+Τ; 3 άτομα;! Πάρτυ δηλαδή!)

Δείγμα ταχινιού στο εργαστήριο. Ναι ρε φίλε - Ταινεία!

23.4.07

Οι 7 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών

Προσφάτως έλαβα πρόσκληση για το νέο τότε παιχνίδι της μπλογκόσφαιρας, από τον Compiler... ήταν 1 Μαρτίου...!

Ε, τώρα πήρα την απόφαση να γράψω για τις 7 αγαπημένες μου ταινίες (αν και το παιχνίδι έχει κρυώσει), γιατί δεν μπορούσα να αφήσω τόσο κόσμο να αγωνιά και να περιμένει! Σε σχεδόν τυχαία σειρά λοιπόν...

1. Lola Rennt - Τρέξε Λόλα, τρέξε! (1998)
Η ταινία είναι επική! Και δε θα ήταν αυτό που είναι αν δεν ήταν Γερμανική! Είναι το απόλυτο Γερμανικό '90s! Την έχω δει 2 φορές στον κινηματογράφο και άλλες 6 τουλάχιστον σε βίντεο. Από την εισαγωγή (Der Mensch...) μέχρι τους τίτλους τέλους κουνιέσαι στην καρέκλα σου. Απαιτεί τουλάχιστον μεσαίου μεγέθους ηχοσύστημα.


2. The Sum of All Fears - Απόλυτος κίνδυνος (2002)
Μία από τις λίγες ταινίες που δείχνει τι ακριβώς θα γινόταν αν έσκαγε μια βόμβα σε γήπεδο μπέιζμπολ και οι Αμερικάνοι υποψιάζονταν τους Ρώσους και αντίστοιχα οι Ρώσοι πίστευαν ότι ήταν προβοκάτσια. Και, ναι, οι Ρώσοι μιλάνε Ρώσικα και όχι Αγγλικά με ρώσικη προφορά! Ο αγαπημένος μου σε όλη την ταινία είναι ο Ρώσος πράκτορας.


3. Citizen Kane - Πολίτης Κέιν (1941)
Οταν τελειώνει η ταινία δεν μπορείς παρά να απορήσεις πώς σκέφτηκε και υλοποίησε κατ' αυτόν τον τρόπο ο Orson Welles αυτήν την ταινία και εισέπραξε μόνο ένα από τα 9 Οσκαρ για τα οποία ήταν υποψήφια! Την είδα πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1997 στο σινέ Ναβαρίνο στην προβολή των 17.00. Ακόμα το θυμάμαι!


4. Shrek 2 (2004)
Οι ταινίες κινουμένων σχεδίων σε άλλο επίπεδο! Επιτέλους, τέρμα στα παραμυθάκια της Disney!

5. L'Auberge Espagnole - Euroflirt (έλεος!) (2002)
Νεαρός Γάλλος πάει μέσω Erasmus για Master στη Βαρκελώνη και όταν φεύγει για εκεί λέει γαμώτο-που-με-στέλνετε τι-καλά-που-ήμουν-στη-Γαλλία άντε-να-πάω-να-τελειώνω. Οταν πρέπει να γυρίσει πια μόνιμα σπίτι του τα πάντα είναι διαφορετικα. Μια ταινία-tribute στα ωραία φοιτητικά χρόνια. Η ταινία που, όταν τελειώνει λες "ρε πούστη, τι έκανα εγώ όταν σπούδαζα;!". Συν το ότι είναι γυρισμένη στη Βαρκελώνη, οπότε λες "ρε πούστη, τι κάνω εγώ εδώ πέρα;!".


6. Dr. Strangelove - SOS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα (1964)
Ρεσιτάλ του Cubrick και του Sellers! Παρανοϊκός διοικητής μονάδας της Αμερικάνικης Αεροπορίας στέλνει σήμα σε B52 να βομβαρδίσει βάσεις της ΕΣΣΔ, απειλώντας έτσι με αφανισμό την ανθρωπότητα. Βασίζεται σε "σοβαρό" βιβλίο ("Red Alert") το οποίο ο Cubrick έκρινε ότι θα είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο ως σενάριο σε μορφή μαύρης κωμωδίας. Η πιο μαύρη κωμωδία όλων των εποχών.


7. Θηλυκή Εταιρία (1999) - για καθαρά συναισθηματικούς λόγους.
Μεσήλικες γυναίκες, σύζυγοι μεγαλοπαραγόντων σε μικρή πόλη (εμπνευσμένη από τη Λάρισα αλλά γυρισμένη στην Πάτρα), περνούν τις ανιαρές ζωές τους ξενοπηδώντας, παίζοντας χαρτιά και πηγαίνοντας στο κομμωτήριο. Σεναριακώς απαίσια, αλλά την ταινία την είχα δει και κρατήσει σε βίντεο όσο σπούδαζα στην Αγγλία. Η Ελλάδα φαινόταν μια τόσο υπέροχη χώρα, ένα τόσο υπέροχο μπουρδέλο...! Στο 45' περίπου της ταινίας υπάρχει μια σκηνή στην οποία βλέπουμε τις 3 πρωταγωνίστριες της ταινίας, απόγευμα μεσοκαλόκαιρο, η κάθε μια ξεχωριστά να περνάει μοναχικά την ώρα της - η μία να κουνιέται στην κούνια στη βεράντα, η άλλη να ποτίζει τα λιγούστρα στο παραθαλάσσιο αυθαίρετο, η άλλη να τρέχει μόνη στην παραλία - με φόντο ένα μελαγχολικό τραγούδι της Αρβανιτάκη. Οποτε μου έλειπε η Ελλάδα, γυρνούσα την κασέτα εκεί.

Ρεαλιστικά τώρα, στη θέση 7 θα έβαζα την κορεάτικη ταινία Silmido, να την δείτε!

Ηλέκτρα, η σειρά σου!

13.4.07

The Thraskia Show

Μιλάμε εκπληκτική εκπομπή! Δίνει αφορμή για 10 post τη φορά!

Από τη σημερινή εκπομπή, διαβάστε τους υπότιτλους...


... και μετά 10 λεπτά...

Τι αγάπες και έρωτες μου λες... η κυρία της κάτω φωτογραφίας είπε στο τηλέφωνο τα εξής 2 πράγματα:

"Οι άντρες είναι άχρηστα πλάσματα. Μόνο για να κάνουν παιδιά χρησιμεύουν" και
"Οι γυναίκες έχουν μόνο ένα πράγμα στο μυαλό τους, το να παντρευτούν, και θα κάνουν τα πάντα γι' αυτό".

ΟΛΕΕΕΕΕ...!!!!!

6.4.07

Ο Στρατός, η Ημέρα της Γυναίκας και ο Κατ' Επιλογήν Φεμινισμός. Part IIΙ.

Μετά από τα προηγούμενα δύο post, ομάδα φεμινιστριών με απήγαγε και ως εκ τούτου καθυστέρησα σημαντικά να ανανεώσω το blog... Σοβαρά τώρα, επειδή μου έφυγε η απαραίτητη δόση "τσαντίλας" που είχα όταν διάβασα το άρθρο που με ενέπνευσε να γράψω, βαρέθηκα να ανανεώσω το blog. Εντωμεταξύ, μου ήρθαν κάποιες ιδέες για άλλα post, αλλά έχω υποχρέωση να τελειώσω με αυτή την Τριλογία, για να μην αφήνω πράγματα στη μέση... απλά θα γράψω κάπως πιο συνοπτικά.

Γ. Ο κατ' επιλογήν φεμινισμός

Στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία της 4ης Μαρτίου (ναι, πέρασε ένας μήνας!) διάβασα ένα άρθρο με τα σχέδια της κυβέρνησης σχετικά με τη στελέχωση του στρατού.

Το άρθρο είναι από αυτά που τεχνηέντως "διαρρέουν" από κυβερνητικές πηγές για να δουν τις αντιδράσεις του κόσμου σχετικά. Εν μέσω φοιτητικών διαδηλώσεων πάντως, δεν είχε και κανένα σοβαρό αντίκτυπο.

Το νόημα του άρθρου είναι ότι λόγω του μειωμένου αριθμού στρατευσίμων (διαρροές από αναβολές και υπογεννητικότητα), ο στρατός έχει πρόβλημα επάνδρωσης. Για τους λόγους που περιγράφω στο Part I, η κυβέρνηση επιλέγει να μην κλείσει στρατόπεδα ή να αναδιαρθρώσει τις ένοπλες δυνάμεις. Αντ' αυτού προτείνει τα γνωστά, στράτευση στα 18 μετά το σχολείο με διάφορα κίνητρα. Τι μου κίνησε όμως την προσοχή:

Ένα μέτρο με το οποίο φλερτάρει η κυβέρνηση, με στόχο την αύξηση του αριθμού των στρατευμένων, αφορά την εθελοντική στράτευση των γυναικών: "Οι γυναίκες συμμετέχουν πλέον στην στρατιωτική ζωή ως μόνιμοι. Γιατί να μη στρατεύονται κιόλας" είναι το ερώτημα που θέτουν παράγοντες του ΥΠΕΘΑ. Μάλιστα, για να έχει επιτυχία το μέτρο, θα προβλέπονται κίνητρα στις ενδιαφερόμενες - με πρώτη σκέψη να πριμοδοτούνται με μόρια όσες συμμετέχουν αργότερα σε διαγωνισμούς για πρόσληψη στο Δημόσιο.

ΩΠΑΑΑΑ!!!

Η παράγραφος περιέχει τρία από τα αγαπημένα μου μίση: Το στρατό, το δημόσιο και τον κατ'επιλογήν φεμινισμό!

Ναι, ο στρατός είναι κάτι το άδικο (με την έννοια ότι, για τους περισσότερους, πραγματικά σπαταλάς 12 μήνες από τη ζωή σου), αλλά τέλοσπαντων, έχουμε συμβιβαστεί οι άρρενες με την έννοια ότι είναι μια κάποια υποχρέωση με την οποία ξεπληρώνουμε το ότι μπορούμε να κατουράμε όρθιοι...

Και φυσικά και μας στερεί ένα χρόνο από καριέρα/γκόμενες/χρήματα - και σε αυτό οι κοπέλες είναι τυχερές, γιατί κατά μία έννοια έχουν έναν χρόνο "προβάδισμα" στην αγορά εργασίας και αν θέλουν ψάχνουν για δουλειά πριν ολοκληρώσουν τη στρατιωτική τους θητεία... Οχι ότι θα με χαλούσε κιόλας να ήταν υποχρεωτική η στράτευση και στις γυναίκες, για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης - αλλά αυτό θα ήταν κάπως εκδικητικό, και στο κάτω-κάτω δεν έχει και νόημα στις ειρηνικές συνθήκες στις οποίες ζούμε.

Για λόγους καθαρά εντυπωσιασμού :-P παρουσιάζω εδώ εμβόλιμα φωτογραφίες από τον ισραηλινό στρατό , όπου οι γυναίκες υπηρετούν κανονικά τα 2/3 της θητείας των αντρών...

Σκηνάκια στην ΤΑΜΣ Χαλύβδινος Θώρακας

Τρελό σκοπέτο στη Σ3 όπισθεν γηπέδου.

Αν δεχτούμε λοιπόν ότι οι γυναίκες έχουν πια τις ίδιες ευκαιρίες εργασιακά με τους άντρες. Τις οποίες έχουν! Άσχετα αν οι περισσότερες κοιτούν περισσότερο ήρεμες δουλειές γραφείου - αυτό είναι δικό τους θέμα. Δουλειές υπάρχουν και σε πόστα με "τρέξιμο" - αλλά θέλει να βάλεις την οικογένειά σου πίσω, όπως κάνουν και οι άντρες. Αυτό σημαίνει ότι με την υποχρέωση του στρατού, οι άντρες έχουν μία μικρή, χρόνική έστω, υστέρηση στον εργασιακό στίβο ως προς τις γυναίκες.

ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΠΡΙΜΟΔΟΤΗΣΕΙ ΚΙΟΛΑΣ;!;!;!

Καταρχήν, αν ήμουν γυναίκα, η όλη αρχή αυτής της σκέψης της κυβέρνησης θα μου φαινόταν προσβλητική. Εντάξει, το κράτος έχει την υποχρέωση να βοηθά κάποιες ομάδες του πληθυσμού με ένταξη στις αγκάλες του δημοσίου. Οπως τους πολύτεκνους, για να έχουν μια σίγουρη δουλειά και να μη βρεθούν στο δρόμο. Ή τους ανάπηρους, γιατί κανείς άλλος δε θα τους πάρει στη δουλειά του.


Αλλα τις γυναίκες γιατί; Είναι υποδεέστερες από τους άντρες και χρειάζονται βοήθεια με την ένταξη στο δημόσιο; Είναι κάποια ιδιαίτερη κατηγορία που χρήζει προστασίας από το κράτος μετά από τόσους αγώνες για ισότητα; Και δε μιλάω τώρα για την προστασία που πρέπει να προσφέρει το κράτος για τις μανάδες - αυτό είναι άλλο θέμα. Άλλο πράγμα να παρέχεις προνόμια σε κάποιαν που έγινε μάνα και να θέλεις να την ενισχύσεις στο δύσκολο έργο της και άλλο πράγμα να παρέχεις προνόμια σε κάποιαν που θα ήθελε ή που θα μπορούσε να γίνει μάνα.

Ή ας το πω αλλιώς: Γιατί εμένα το κράτος να με "τιμωρεί" γιατί γεννήθηκα με τσουτσούνι πρώτον κρατώντας με επί 12 μήνες φαντάρο και δεύτερον θέλοντας να με εμποδίσει να μπω στο δημόσιο αν θέλω; Είναι δυο φορές άδικο!

Αυτό εμένα μου φαίνεται ως μία, από τις πολλές, εκφάνσεις του κατ' επιλογήν φεμινισμού... όπου θέλουμε είμαστε ίσες και όπου θέλουμε είμαστε οι αδικημένες.

Τώρα, το σχέδιο ήταν να συνεχίζω με καμιαδυό σελίδες αναλύοντας το πώς μου παρουσιάζεται εμένα στην καθημερινότητά μου ο κατ' επιλογήν φεμινισμός, ως ένας νέος στα 27 μου - που θεωρώ ότι πολλές φορές αντιμετωπίζω καταστάσεις στις οποίες ό,τι και να κάνω βγαίνω ο χαμένος (ή αλλιώς, lose-lose situation), μόνο και μόνο επειδή είμαι άντρας και όχι γυναίκα. Αλλά βαριέμαι να γράψω γι'αυτά. Μπορεί να φτιάξω ένα post μόνο με αυτά κάποια στιγμή στο μέλλον.

Εκπληκτος διαπίστωσα ότι υπάρχει το κίνημα του μασκουλινισμού (masculinism), το οποίο υπερασπίζεται την αδικία των γυναικών εις βάρος των αντρών, και μάλιστα με κείμενα που χρονολογούνται από το 1913! Να πω την αλήθεια, δεν μπορώ να διαφωνήσω με τις θέσεις τους.

Προσωπικά πάντως ενοχλούμαι από συζητήσεις του στυλ "τι θέλουμε εμείς οι γυναίκες" ή το "πόσο ξεχωριστές είμαστε εμείς οι γυναίκες" σε εκπομπές τύπου Θρασκιά και Δρούζα. Ιδιαίτερα όταν αναφέρονται σε νέες κοπέλες κάτω των 40. Ειλικρινά με κάνουν και αισθάνομαι βλάκας, λες και είναι υποχρέωση του 50% του πληθυσμού να καταλάβει ή να προστατεύσει το άλλο 50% του πληθυσμού, το οποίο θεσμικά και ουσιαστικά είναι ισότιμο. Και το χειρότερο είναι ότι, στην ειλικρινή προσπάθεια των αντρών να βοηθήσουν τις γυναίκες σε όσα αρνητικά αυτές τους προσάπτουν, βγαίνουν και από πάνω λέγοντας ότι χάνονται οι άντρες και ότι δεν είναι όπως παλιά!

"Τι εννοείς δεν είναι οι άντρες όπως παλιά;!"

Φυσικά και θα συμμαζέψω και θα πλύνω στο σπίτι και θα πάμε και για ψώνια μαζί και θα μεγαλώσουμε μαζί τα παιδιά, εφόσον και οι δύο δουλεύουμε τις ίδιες ώρες... τώρα αν αυτό σου χαλάει την εικόνα του macho αρσενικού που δεν τα κάνει αυτά, ε τι να κάνουμε;! Lose-lose situation...