Στο λίκνο του πολιτισμού: Parte Une, Macedoine

Αφουγκραζόμενοι τους πονηρούς καιρούς που έρχονται και τα κελεύσματα εκ του βορρά - αποφασίσαμε με το Σάκη και τη Δήμητρα, με εθνική συνείδηση αίσθημα ευθύνης, να εκδράμουμε στη Δυτική Μακεδονία. Τα μέρη αυτά τυγχάνουν και πάτρια εδάφη της Δήμητρας, αλλά αυτό έρχεται προφανώς δεύτερο μπρος στην ιστορική μνήμη! Έτσι, ξεκινήσαμε επισκεπτόμενοι το μουσείο της Βεργίνας.

Το μέρος ήταν γεμάτο από ΚΑΠΗ, αλλά κατά παράδοξο τρόπο αυτό ήταν χρήσιμο, καθόσον συνοδεύονταν από κατάλληλα εκπαιδευμένους συνοδούς οι οποίοι τους εξηγούσαν αυτά που έβλεπαν. Έτσι, κολλούσαμε κι εμείς στην εκάστοτε παριστάμενη ομάδα ΚΑΠΗ όποτε θέλαμε να μάθουμε το κάτι παραπάνω για κάποιο έκθεμα. Μουαχαχα, οι τσάτσοι τζαμπατζήδες!

Ο τάφος του Φιλίππου στο μουσείο της Βεργίνας.
Ναι, η φωτογραφία εντός του μουσείου απαγορεύεται, χιχι!

Ο Σάκης και η Δήμητρα έξω από το μουσείο της Βεργίνας.

Μετά, πήγαμε στην Έδεσσα για καφέ παρά τω καταρράκτη και για φαγητό στο εστιατόριο του σιδηροδρομικού σταθμού.

Παρέα νεαρών έμπροσθεν του μέγα καταρράκτου της Εδέσσης.

Ο καταρράκτης της Εδέσσης φωτογραφηθείς με ταχύτητα 1/2000 sec.

Για κάποιο μυστήριο λόγο, έτσι αρέσκονται να βγαίνουν οι Ιάπωνες στις φωτογραφίες... Η χρησιμότητα της άχρηστης γνώσης μέσω της πολιτισμικής ανταλλαγής λόγω σπουδών.
O tempora o mores...

Νεαρά φωτογραφηθείσα έμπροσθεν του καταρράκτου. Η νεαρά εδιαμαρτυρήθη διά το πλήθος των τριχών επί του μετώπου της λόγω του ανασηκωθέντος αέρος από του καταρρακτούμενου ύδατος. Ο φωτογράφος ηρνήθη οιανδήποτε ηλεκτρονική παρέμβασι επί της φωτογραφίας προς διόρθωσιν του παρατηρηθέντος σφάλματος, ότι τη θεωρεί τελεία και άπταιστον.

Ο βράχος, φαγωμένος από τα νερά του καταρράκτη. Ένα εξαίρετο wallpaper για τον υπολογιστή σας.

Ο σταθμός της Έδεσσας, ο οποίος είχε χαρακτηριστεί ως ο ομορφότερος της Ελλάδας όταν χτίστηκε. Και πράγματι, έτσι είναι. Όχι ίσως γιατί έχει κάποιο ιδιαίτερο σχέδιο (μου φαίνεται ότι είναι το κλασικό σχέδιο των μακεδονικών σταθμών), όσο για το περιβάλλον του, με το λόφο να υψώνεται απέναντι από το σταθμό και τα ψηλά δέντρα να τον σκιάζουν. Υποθέτω ότι το καλοκαίρι θα είναι ειδυλλιακά. Το παλιό εστιατόριο του σταθμού, το κτίριο αριστερά από το σταθμό, έχει μετασκευαστεί σε ταβέρνα.

[Εστιατόριον Σταθμού, ε; Φαντάζομαι ταξιδιώτες το χειμώνα του 1958 να περιμένουν το τρένο με την ατμομηχανή, με ξυλόσομπα μέσα στο εστιατόριο και μοναχικούς φαντάρους να τρώνε σούπα...]

Και για τέλος, ένα τρομακτικό, άδειο, μέσα στην εγκατάληψη κτίριο στην Αριδαία, όπου και τερματίσαμε την εκδρομή μας. Στην εκδρομή μας βρήκε έντονη βροχή και χαλάζι, yeah.

Παρατήρηση: είναι η πρώτη φουρνιά των φωτογραφιών επεξεργασμένων με το Picasa - εξαιρετικό και πολύ γρήγορο! Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!